Elke maand schrijf ik een brief aan de afgelopen maand. Ik blik terug op wat ik zag, schreef, dacht en voelde. Van communicatieflaters tot knappe projecten, van kleine overwinningen tot grote frustraties. Altijd rechtuit, met een hoek af en net genoeg humor om het verteerbaar te houden.
Lieve juli
Jij en ik, juli, we zijn vrienden geworden. Niet de soort vrienden die elke dag bellen, maar de soort waarbij je op een terras gaat zitten, een karaf wijn bestelt en denkt: ja, perfect. Jij, lieve juli, was een pak minder chaotisch dan je voorganger. Minder streepjesoorlogen, meer zon.
Werkfront eerst: samen met het communicatieteam van SOS Kinderdorpen België dook ik in een project dat vooral achter de schermen magie vroeg. Geen flashy nieuwe slogans, geen grote rebrand, maar het soort werk dat je pas merkt als het niet gedaan is: back-end opkuisen, SEO verbeteren, teksten visueel rechttrekken. Een digitale lenteschoonmaak, zeg maar. Niet het meest sexy onderdeel van copywriting, maar wel mega satisfying als alles daarna soepel loopt. Zoals met de kruimeldief over je toetsenbord gaan. Niemand ziet het, maar jij weet dat er nu geen paprikachipsresten meer vastzitten in de spatiebalk.
En dan: vakantie. De Cévennes. Beeld je in: kronkelwegen, bergen die ineens in je achteruitkijkspiegel verschijnen, kajakken en terrassen vol arperol en lokale wijn. Overdag zwemmen tot je vingers rimpelen, ’s avonds eten tot je schaamteloos je broek moet losknopen. Da’s pas vakantie.
O ja, en ik vond ook een nieuwe cohouse! Binnenkort verhuis ik naar een plek waar ik mijn ochtendkoffietjes kan delen, een nieuwe kamer mag inrichten (joepie!) en de keuken op zijn kop kan zetten met mijn kookintermezzo’s waarin ik me de chef van een Michelinzaak waan.
En online? Juli, jij was een pak minder hysterisch dan juni. Als ik even heel eerlijk ben, besteedde ik ook gewoon minder aandacht aan social media. De reden? Het vreet energie. Punt.
Maar ik zou geen echte gen-z’er zijn als ik niet af en toe door Instagram, TikTok en de hele andere hoop scrolde. En daar zag ik gelukkig ook wat parels: creatieve campagnes, échte verhalen en mensen die durven posten zonder dat alles ‘perfect’ is.
Slotbeschouwing: juli, jij was gul. Je gaf me werk dat zinvol is, eten dat té goed is (kan dat zelfs wel?), een huis dat nog moet voelen als thuis en genoeg zon om zelfs mijn bleke laptophuid te kleuren.
Tot volgend jaar!
Je kapoen Zoë
Reactie plaatsen
Reacties